Onze Kersentuin
Theater in de polder
Onze Kersentuin in Driehuizen, een oud Hollands dorp. Een levende locatie. Een authentieke ervaring. Je zit, loopt, leeft en ruikt het dorp zoals het in herinnering was. Want heel Nederland is onze kersentuin. Althans, het Nederland waar naar terugverlangd wordt. Het Nederland van de nostalgie. Van de geborgenheid. Het Nederland dat door inspraakprocedures behouden blijft.
Onze Kersentuin is een hedendaagse bewerking van Anton Tsjechovs klassieker De Kersentuin. Muzikaal locatietheater op plekken waar groeizucht en erfgoed op gespannen voet staan. Uiteraard binnen alle richtlijnen van het RIVM.
“Ik ben hier geboren. Hier hebben mijn moeder en mijn vader gewoond. Mijn grootvader. Ik hou van dit huis, zonder de kersentuin kan ik me mijn leven niet indenken. En als hij dan zonodig verkocht moet worden, verkoop mij er dan bij…”- Ljoebov
Regisseur Hans Man in't Veld over de Kersentuin:
“Geen schrijver weet zo goed het onzegbare tussen mensen onder woorden te brengen als Tsjechov. Ik heb in mijn leven al vele Kersentuinen gezien. Op het eerste gezicht lijkt alles rozengeur en maneschijn, tot je overvallen wordt door wat juist niet wordt uitgesproken en tussen de karakters in blijft hangen. De verlangens, gevoelens van miskenning, de nostalgie. En dat alles in prachtige zinnen gevat, die direct tot de verbeelding spreken. Tijdloos.
En nu Onze eigen Kersentuin, die zich afspeelt in het dorp waar ik ruim dertig jaar woonde, maar dat ik vorig jaar verlaten heb. Het wordt mijn laatste grote locatievoorstelling. Hiervoor werk ik samen met de jongere regisseur Guido Kleene en jonge makers en spelers, waarmee ik eerder in mijn leven samenwerkte of die ik lesgaf. De voorstelling is een theatrale wandeling langs een aantal locaties in en om het dorp.”
Regisseur Guido Kleene over de Kersentuin:
“Het mooie van De Kersentuin vind ik het contrast tussen de schijnbare onveranderlijkheid van het platteland en de weergaloze maatschappelijke veranderingen op de achtergrond, die het leven van elk personage in de war schoppen. 1904 was het einde van een tijdperk, vijftien jaar later was de wereld onomkeerbaar veranderd.
In 2020 is er iets soortgelijks aan de hand. Het schijnbaar onveranderlijke Nederlandse landschap wordt krampachtig gekoesterd, tegen de achtergrond van een wereld die op hol is geslagen. Er worden actiegroepen opgericht om drie oude eiken te behouden. Maar migratie, klimaatverandering en mondiaal kapitalisme veranderen onze levens en het aangezicht van onze steden en dorpen voor altijd.
Ik kijk ernaar vanuit Afrika waar ik woon en werk, waar de veranderingen veel sneller en zichtbaarder zijn dan hier. Een stad als Addis Abeba verdrievoudigt in dertig jaar en transformeert van hongermetropool in een miljoenenstad waar ‘arm’ en ‘stinkend-rijk’ samenwonen. We leven nog even in een waanidylle van een kersentuin, die we gretig uitbaten via Airbnb en vakantievluchten die minder kosten dan een fles wijn bij Albert Heijn.”
In de pers
"De voorstelling speelt zich op verfrissende manier af tussen nostalgie en moderniteit, tussen lichte speelsheid en diep verborgen tragiek"
"Trompet en enkele popliedjes geven een muzikale dimensie, met als hoogtepunt een verstilde samenzang van ‘Our House’ "
