Scenes, Het was een volle zaterdag. Overdag stevig fietsen in de polders. Maar Karavaan, het ook dit jaar weer eminent georganiseerde festival van locatietheater rondom Alkmaar, had onder de titel Poldermeesters weer een fijne route uitgestippeld met poëzie, koffie met kruidcake en twee zeer verschillende voorstellingen. ’s Avonds reden we naar het strand voor Kaap die Goede Koop.
Tot hier – Studenten van ArtEZ Muziektheater & BOT
In een weiland naast een boerenschuur in het schilderachtige lintdorpje Driehuizen presenteren derdejaars studenten muziektheater van Artez onder regie van Bot een grappige en zeer onderhoudende performance. Het begint buiten op een absurdistische manier. We zien een speler die doet als hij een geit is, een ander stofzuigt het gras, terwijl op de achtergrond een bootje voorbij vaart. Daarna gaan we de schuur in en vertelt een van de spelers over ‘de methode Driehuizen, gebaseerd op drie elementen: vertraging, vertrouwen en verbinding. Het lijkt een serieus pleidooi, maar dat wordt omver geblazen door wat volgt: een muzikale parade van gekkigheid met leuke liedjes, rare danspasjes en een fanfare-achtige optocht door de schuur. Zeer verrassend is de engelachtige muzikante achter het orgel die opeens boven het speelvlak zweeft. Het geheel is nogal ongrijpbaar maar dat is geen bezwaar want het is vooral heel erg origineel en wordt gebracht met een aanstekelijk spelplezier. Vorm is hier belangrijker dan inhoud en met die hoogst eigenzinnige vorm zit het wel goed.
Antifaust van Zephyr Brüggen met Dinda Provily en Martijn Nieuwerf
Het beeld is prachtig. In een glazen hokje wat doet denken aan een bushokje in een weiland staat Johanna Faust. Ze vertelt ons dat er voor haar in het leven weinig geheimen bestaan en dat ze eigenlijk alles kan, maar ook graag de magie zou willen beheersen. Dan komt Mephisto langs en belooft haar al haar wensen te vervullen voor de komende 24 jaar. Provily speelt geagiteerd en Nieuwerf zet daar een ontspannen, sluwe duivel tegenover. Als de 24 jaar bijna voorbij zijn, ziet Faust in dat ze te veel wilde en stijgt het water in haar hokje. De enscenering en het spel zijn mooi maar de nogal hoogdravende tekst creëert afstand.
Kaap die Goede Koop – Silbersee, Gouden Haas, Slagwerk Den Haag, Consensus Vocalis & Jibbe Willems
Na Dijkdrift en Aardappelvreters is Kaap die Goede Koop de derde opera die Silbersee maakt met schrijver JIbbe Willems die ook nu weer een fantasietaal gebruikt. Ditmaal mengt hij ZuidAfrikaans, Papiamento en Nederlands. En dat is een probleem. Waren bij de vorige twee opera’s de verhaallijnen goed te volgen, bij Kaap die Goede Koop is dat verdomd lastig. Veel zinnen zijn domweg niet te begrijpen. De kapitein die met vieze olie aan boord naar Afrika vaart, moet plots naar huis omdat zijn vrouw zwanger is. Wat volgt is een onsamenhangend relaas over de mens die met Hollandse koopmansgeest de aarde leeg plundert. De muziek van Frank Wienk is vooral percussief, ondersteund met elektronica en raakt me net als de zangpartijen niet echt. Kaap die Goede Koop is een groots opgezette productie met bijna twintig spelers. De setting op het strand is mooi, maar de voorstelling wil ondanks de enorme inspanning van alle spelers maar niet tot leven komen met die taal als grootste obstakel. Onbegrijpelijk en zonde dat niemand in die enorme ploeg van spelers en makers dat bedenkt.
Lees hier het artikel:https://www.scenes.nu/reportage/zeer-uiteenlopende-locatieproducties-op-karavaan
