Volkskrant 8-08-21, De verstoorde relatie tussen mens en natuur was het onderwerp van twee nieuwe stukken.
De conferentie is mislukt. Driehonderd mensen waren uitgenodigd, er zijn er drie komen opdagen. Lucy, de zweverige hippie; James, de wetenschapper; en Ryan, de man van de goedkope vliegtuigmaatschappij. Allemaal hebben ze zo hun eigen idee over lucht. Maar in plaats van de brede open uitwisseling van ideeën over de klimaatcrisis die de bijeenkomst had moeten zijn, blijft het discours steken in de particuliere belangen van deze mensen. Herkenbaar?
Ziehier Luchtbespiegelingen, de eerste première op vrijdagmiddag van De Karavaan, theaterfestival dat tot en met half augustus op allerlei Noord-Hollandse locaties staat. De plek voor deze voorstelling had niet passender kunnen zijn: een weids, open veld achter een voormalige rozenkwekerij onder de rook van Alkmaar. Lucht is alles wat je ziet. Met vogels erin, en vliegtuigen. En in dat veld een fraaie installatie in de vorm van een grote, witte bubbel: prachtig decor voor Anne Roos Rosa de Carvalho als Lucy, Sofieke de Kater als James en Puck Pomelien Busser als Ryan.
Eerstgenoemde bedacht het concept en kruipt af en toe achter de piano om met krachtige stem een lied ten gehore te brengen, terwijl de twee andere spelers in vloeiende bewegingen discussiërend om elkaar heen cirkelen. Het is prettig vervreemdend gekrakeel van drie ego’s die met elkaar opgescheept zitten, maar die tussen neus en lippen door zinnige dingen te berde weten te brengen over hoe we bezig zijn de planeet verwoesten. Waarop het klimaat vrijdag direct wraak nam, de installatie uit elkaar waaide en de voorstelling wegens slagregens moest worden opgeschort – ontwrichtend, al slaagden de acteurs er uiteindelijk in haar mooi weer op te pakken.
De verstoorde relatie tussen mens en natuur is ook onderwerp van het nieuwe stuk van gezelschap Gouden Haas van regisseur Gienke Deuten. Mens boom dier beleefde in de namiddag de première op Natuurbegraafplaats Geestmerloo in Alkmaar. Daar waar de ontzielde mens aan de natuur wordt toevertrouwd, hoopt Deuten het perspectief van haar publiek te doen ‘kantelen van egocentrisch naar ecocentrisch’. Mag dat wat stichtend klinken, de voorstelling heeft daar weinig last van, ook al vanwege de gouden greep Maureen Teeuwen de rol van Mens toe te bedelen. Zodra zij het veld betreedt waar ze in gesprek zal gaan met een boom en een reusachtige blauwe vogel, is de toon speels en relativerend, zonder af te doen aan de ernst van de materie. ‘Mag ik weg. Het is beter als ik er niet ben’, zegt de Mens en brengt een ode aan gletsjer, koraalrif, Elfstedentocht, windstilte – al dat wat kapot is, of al helemaal weg, om plaats te maken voor bosbranden, overstromingen en plastic soep. Bekend, helaas ja, maar in die mooie enscenering tussen het wuivend gras en tegenover die fraaie boom, pakt het je beet, en verrast het einde: met de frisse blik van een volgende generatie.
Luchtbespiegelingen
Theater
★★★★☆
Luchtbespiegelingen
Concept, tekst, spel, piano, zang: Anne Roos Rosa de Carvalho. Spel: Sofieke de Kater, Puck Pomelien Busser. Geluidscompositie: Fedde ten Berge. Eindregie: Ria Marks .
6/8, voormalige rozenkwekerij in Stompetoren, Alkmaar i.h.k.v. Karavaan Festival (t/m 15/8)
