Zanger zonder volk
Meeslepend muziektheater over leven in een woonwagenkamp
Op een tijdelijk woonwagenkamp in Alkmaar zien we Mamaatje Jaanie met haar twee zonen Grote Lien en Kleine Lien. Ze zijn een hecht drietal die een eenheid vormen. Via Kleine Lien, die het goed doet op school, komen er steeds meer invloeden van buitenaf hun wereld in.
Zanger zonder Volk speelt zich af in de veilige maar gesloten wereld van de reizigers. Kleine Lien vraagt zich af in welke wereld hij eigenlijk thuis hoort. Waar zijn plek is. In een wagen met wielen of in een huis omgeven door stenen. Dit alles speelt zich af in een woonwagen op een draaischijf, dat het decor is van deze voorstelling.
In Alkmaar strijden reizigers al best wel een tijd voor een goede plek om te wonen. Onder het motto te gesloten, te ouderwets en te ongepast willen Nederlandse gemeenten regelmatig af van woonwagenkampen. Zanger zonder volk stelt zich vragen bij het leven in een gesloten samenleving. Is het beter om eruit te breken of te blijven? En hoe ver moet je je aanpassen om in de “normale” samenleving mee te draaien? Welke rol heeft taal hierin? Verandert als je meer intellect op doet, eerst je manier van spreken of van denken?
Over de maker
Giovanni Brand is een performer en schrijver, in 2020 afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht. Hij vertrekt altijd vanuit zijn intiemste gedachten waardoor er in zijn werk een persoonlijk noodzaak zit. Hij is afstammeling van Roma, heeft zelf nooit in een woonwagenkamp gewoond, maar zijn familie wel. Lang keek hij neer op ‘het milieu’, maar inmiddels omarmt hij ook dat deel van zijn identiteit.
In zijn werk geeft hij woorden aan verhalen die te intiem en/of pijnlijk lijken en daarom vaak niet verteld of gehoord worden. De ene seconde denkt hij: “Waarom vond ik het een goed idee om dit te doen?” De andere seconde: “Wat heb ik te verliezen?” Zolang die tweestrijd gaande is, vindt Giovanni het nodig om zijn mond open te trekken.
Lees het interview met Giovanni Brand in de Volkskrant: Met één been in de wagen: Giovanni Brand maakt theatervoorstelling over leven in een woonwagenkamp.
In de pers
"De teksten zijn om in het hart te sluiten. Een beetje zoals de gouwe ouwe van André Hazes. Je weet wel: léven. Met een lach en een traan."
"Zeker Janneke Remmers zou voor haar rol als mama Jaanie een prijs moeten krijgen. Zij laat zien hoe deze kwetsbare vrouw ten onder gaat, strijdend tegen niet te stoppen krachten, zoals de vooruitgang en de maatschappij. Vermorzeld wordt ze. Haar bitterheid en woede op het einde zijn volkomen geoorloofd, en dat komt echt aan"
★ ★ ★ ★ Volkskrant
"In een fraaie regie van Lynn Schutter laten de familiaire situaties het publiek soms gieren, soms snikken."
